Omgaan en leren leven met deze auto-immuunziekte voor het leven en 24/7(!) heeft erg veel van haar energie opgeëist. Dat ze offers heeft moeten brengen in deze periode, bijvoorbeeld m.b.t. haar ontwikkeling op school, is voor ons als ouders een overduidelijk en logisch gevolg. Voor F., veeleisend voor zichzelf als ze is, bleek dit moeilijker te accepteren en ze liep vast op haar nieuwe basisschool.

F. kreeg op 10-jarige leeftijd diabetes, waardoor ze haar leven voor en na de diagnose heel bewust heeft meegemaakt en de veranderingen overduidelijk aan den lijve ondervond. Daar waar tot haar 10e jaar haar grote hoeveelheid energie ging naar allerlei creatieve plannetjes en mooie projecten na school en waar ze met schoolwerk weinig moeite had, moest ze de afgelopen twee jaar alle zeilen bijzetten om te ‘overleven’, ook op school. Dit besef van de harde realiteit heeft haar – en daardoor ook ons als ouders – diep geraakt.

In groep 7 en 8 draait alles om scores, citotoetsen, ontwikkeling en schooladvies. Juist dat goed scoren tijdens momentopnames kan (is ook gebleken) vooral zeer lastig zijn voor een diabetespatiënt i.v.m. concentratieproblemen. Teleurstellingen en frustraties over tegenvallende resultaten volgden elkaar op. Haar zelfvertrouwen liep een enorme deuk op, naast het feit dat ze in de aanloopperiode naar de diagnose een flinke achterstand opgelopen bleek te hebben bij rekenen en begrijpend lezen.
F. begon in rap tempo – tegen haar karakter in – de moed op te geven en ging zelf geloven dat ze op school niet meer goed kon presteren. Een emotionele uitspraak van F. staat in het bijzonder in ons geheugen gegrift:

‘Ik was slim, maar ik ben nu dom geworden door mijn diabetes.’

Dit was het moment dat we – gelukkig – met jou in contact zijn gekomen. Jij bent F. en ons, erg tot steun geweest en daarvoor onze hartelijke dank. Waar op school niet overal en altijd het nodige begrip en geduld bestond voor F. en haar worsteling om te leren omgaan met haar ziekte, was dat er bij jou altijd wel. Waar de impact van schommelende bloedglucosewaardes overdag en ook ‘s nachts regelmatig onderschat werd, heb jij dit altijd serieus genomen. Niet alleen maakte F. met jou in korte tijd de nodige inhaalslag op gebied van rekenen en begrijpend lezen. Ook besteedde je elke week tijd aan het leren leven met suikerziekte en bereidde je haar zo goed mogelijk voor op de middelbare school. Jij ging uit van de kracht en de talenten van F., net als wij. Mede door jouw inzet en blijvend geloof in haar heeft ze inmiddels met voldoende (zelf)vertrouwen de grote stap naar de middelbare school gemaakt.

Hartelijke groet en tot ziens/horens/mails, S.